عدم تحمل لاکتوز ، علائم و درمان آن

عدم تحمل لاکتوز یک اختلال متابولیک رایج است که زمانی رخ می دهد که بدن نتواند به طور کامل لاکتوز، نوعی قند موجود در شیر و شیر را هضم کند. این وضعیت به دلیل کمبود یا عدم وجود آنزیمی به نام لاکتاز ایجاد می شود که مسئول تبدیل لاکتوز به قند ساده برای جذب در روده کوچک است. با مجله اینترنتی دلتا همراه باشید.

چرا بعضی‌ها نمی‌توانند لبنیات بخورند؟

هنگامی که یک فرد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز از غذاها یا نوشیدنی های حاوی لاکتوز مانند شیر، بستنی یا پنیر استفاده می کند، ممکن است علائم شدیدی را تجربه کند. این علائم می تواند شامل نفخ، گاز، درد شکم، اسهال و گاهی حالت تهوع باشد. شدت علائم می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.

انواع عدم تحمل لاکتوز

عدم تحمل لاکتوز را می توان به دو نوع تقسیم کرد: علامت اول و علامت دوم.

عدم تحمل لاکتوز اولیه

این شایع ترین نوع آلرژی است و یک بیماری ژنتیکی است که معمولاً با گذشت زمان ایجاد می شود. این بیماری در گروه های قومی خاصی مانند شرق آسیا، آفریقایی ها یا مردم بومی شایع تر است.

عدم تحمل لاکتوز ثانویه

مدل دیگری از این احساس ناشی از آسیب یا بیماری در روده کوچک است، مانند گاستریت، بیماری عروق کرونر یا بیماری روده. در این موارد تولید آنزیم لاکتاز برای درمان عفونت به طور موقت متوقف می شود.

درمان حساسیت به لاکتوز

اگرچه عدم تحمل لاکتوز قابل درمان نیست، استراتژی های متعددی برای مدیریت آن وجود دارد. بسیاری از افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز می‌توانند مقادیر کمی لاکتوز را بدون علامت تحمل کنند.

بقیه می‌توانند از غذاهای حاوی لاکتوز اجتناب کنند و از جایگزین‌های بدون لاکتوز یا کم لاکتوز مانند شیر بدون لاکتوز یا محصولات گیاهی استفاده کنند. . سویا، بادام یا برنج را انتخاب کنید. علاوه بر این، مکمل‌های لاکتوز بدون نسخه در دسترس هستند و می‌توان آنها را قبل از وعده غذایی حاوی لاکتوز مصرف کرد تا به هضم لاکتوز مؤثرتر کمک کند.

توجه به این نکته مهم است که عدم تحمل لاکتوز با حساسیت شیر ​​که ناشی از پروتئین شیر است، نه لاکتوز، متفاوت است. آلرژی به شیر می تواند علائم شدیدی مانند آبریزش بینی و حتی شوک آنافیلاکسی ایجاد کند که تهدید کننده زندگی است و شما را ملزم می کند که از تمام محصولات لبنی کاملاً خودداری کنید. تجربه مشکلات سوء هاضمه. توصیه می شود برای تشخیص صحیح و راهنمایی در مدیریت بیماری با یک متخصص بهداشت مشورت کنید.